Als belegging blijft residentieel vastgoed nog steeds een interessante activa klasse. De rendementen zijn niet torenhoog maar (i) de risico’s zijn relatief gering, (i) de huurinkomsten worden jaarlijks aangepast aan de index waardoor dit een beleggingsproduct is dat een bescherming biedt tegen inflatie en (iii) het is een waardevast actief dat in vele gevallen een uitzicht geeft op meerwaarde.

Het beheer van het vastgoed vraagt opvolging. Sommige investeerders verkiezen om dit zelf te doen. Anderen geven het uit aan derden – er zijn voldoende professionele partijen die dat aan gunstige voorwaarden op zich nemen.

Vastgoed wordt inderdaad steeds duurder omdat vrijwel alle kostprijscomponenten ervan duurder worden: gronden, bouwmaterialen, arbeidskosten en financieringskosten. Op zich geen positieve ontwikkeling maar het zal er wel voor zorgen dat de vraag naar degelijke huurwoningen zal stijgen:

• Jonge gezinnen zullen waarschijnlijk iets langer moeten huren om de noodzakelijke eigen inbreng voor de verwerving van een eigen woning bijeen te kunnen sparen.
  
• Sommige gezinnen en alleenstaanden zullen mogelijks niet meer willen investeren in eigen vastgoed en verkiezen te huren.
• Voor een deel van de bevolking wordt het misschien heel moeilijk om een eigen woning te verwerven.  Daardoor zal de huurmarkt van kwalitatieve doch betaalbare woningen moeten uitbreiden.  Wat dan weer een sociaal geïnspireerde beleggingsmogelijkheid is volledig ESG-conform.